Naam:	Vakantiehuis Ydo, Reeuwijk
Type:	vakantiehuisjes; ,woonhuizen;
Opdrachtgever:	Dr. ir. M.G. Ydo
Uitgevoerd:	ja
Bestaand:	ja
Architecten:	Salomonson, H., 1960, 1961; Ruys, M., 1960, 1961, tuinontwerp-;
Adres:	Ree 16-1, Reeuwijk;
Archiefgegevens:	NAi/SALO 136, 612, 614;RUYS 47.1564B

Bijzonderheden:

In 1960 kreeg Hein Salomonson de opdracht een weekendhuis te ontwerpen aan de Reeuwijkse plassen voor de familie Ydo. Een eerste schets voor het huis aan de plassen werd door Salomonson gemaakt in april 1960. De oplevering was in mei 1961. Aantekening van Salomonson: ?Laatste controle. Voor Pinksteren bewoond. Familie is gelukkig! Het is weer te veel!? Aantekening van Salomonson omstreeks 1986: ?In dit gebied waar dit huis gebouwd werd is niet veel land meer over. Water en riet nemen de meeste ruimte in. Tussen de plassen zijn smalle wegen. Langs deze wegen is een bebouwing waar eenvoudige woningen langzaam verdrongen worden door modieuze weekendhuizen. In de weekeinden komen veel mensen uit de nabije steden, zodat het water vol boten en de lucht vol stemmen is. Dit huis reageert op deze situatie door zich af te sluiten van de weg, waarbij als een centrale plek een binnenplaats ontstond. Een woongedeelte en een blokje slaapkamers zijn door een pergola verbonden. Het enige gemetselde deel is de schoorsteenwand, overigens is een houtskeletconstructie toegepast, met een bekleding van witte glasalplaten. De lage aanbouw met de pergola zijn van blank redwood. De vormgeving zou je ?heel stil? kunnen noemen. Dat dit huis er gaaf en ontspannen uit kon zien is te danken aan de opdrachtgevers Claar en Tinus Ydo die met aktieve belangstelling meewerkten. Ook zij wonen niet meer in dit huis en het schijnt erg veranderd te zijn.? Bij dit vakantiehuis aan het water speelt de spanning tussen binnen en buiten een belangrijke rol. Het contact met de natuur vormt een belangrijk uitgangspunt van het ontwerp. Er zijn beschutte plaatsen en onverwachte perspectieven. Vanuit de meeste ruimten ziet men behalve de omringende natuur ook altijd een ander deel van het huis. De plattegrond omvat twee van elkaar gescheiden blokken rondom een beschutte binnenplaats. De houten deur tussen de twee blokken vormt de toegangspoort naar de beschutte leefwereld van het huis. Het woonblok links van de ingang en het slaapblok rechts zijn alleen met elkaar verbonden door een pergola. Hierdoor is er eigenlijk niet meer sprake van een aaneengesloten gebouw. Deze strikte scheiding van wonen en slapen maakt het buitenleven in de natuur zeer tastbaar (bij een verbouwing in 1985 voor permanente bewoning zijn de twee vleugels intern met elkaar verbonden en werd de pergola dichtgebouwd). De slaapvleugel is gekeerd naar de binnenplaats en bevat langs een glazen gang twee kinderslaapkamers met stapelbedden en werktafels, een badkamer en een ouderslaapkamer. Tegen de slaapvleugel is een lagere houten aanbouw geplaatst met daarin bergruimten en een kleine studeerkamer. Vanuit de studeerkamer was oorspronkelijk een doorkijk over de binnenplaats door de woonvleugel en door de raamwand aan de andere zijde naar de plas (door latere verbouwing verdwenen). De woonvleugel omvat een grote woon-eetkamer die door een grote glazen pui uitkijkt op de tuin en de plas, een kleine open keuken, de garderobe en een douchecel voor gebruik na het zeilen of zwemmen. De woonkamer heeft een open haard en ingebouwde kasten. De vloeren waren belegd met donkerrode tegels. Onder het woonblok bevindt zich een grote kelder. In het interieur stonden verschillende meubelen van Arne Jacobsen. De constructie van het huis bestaat uit een houtskelet op een betonnen fundering. Aan de buitenzijde is dit houten skelet bekleed met helwitte platen glasal-eterniet. Voor de bevestiging van deze platen werden profielen van geanodiseerd aluminium ontworpen. Achter de platen, tussen de stijlen van het houtskelet, werden isolatieplaten gemonteerd. In het huis is veel hout toegepast. Verschillende wanden en plafonds zijn aan de binnenzijde bekleed met vurenhouten latjes, waarachter isolatiemateriaal. Het enige gemetselde deel van het huis is de schoorsteenwand met de kanalen voor de open haard en de centrale verwarming. De lagere aanbouw met de bergruimte is aan de buitenzijde beschoten met redwood. Redwood is ook het materiaal van al het zichtbare hout (kozijnen, pergola, dakrand en kolommen). Het geheel is sober van kleur: blank hout, wit, grijs, grijsgeel, bruin. Ook in dit huis veel bijzondere onderdelen die niet direct opvallen (vaste insectenhorren in de schuiframen van de slaapkamers, een glazen koepel in de badkamer, ingebouwde kasten en verlichting, verwarmingsconvectors in de vloeren met roosters, een opklapbare spiegel in de ouderslaapkamer, een voor 1960 zeer moderne keuken met ingebouwde elementen zoals een grill). In de tuin ontwierp Salomonson een met het huis verbonden carport en aan de achterzijde een beschut terras en een haventje. De tuin van het huis, op een landtong aan het water, en de beplanting van de binnenplaats werden ontworpen door Mien Ruys. Op 2 september 1961 schreef Rietveld aan Salomonson: ?Beste Salomonson, Ik zag met enige medewerkers je huis in Reeuwijk. Prachtig! We hebben er erg van genoten. Hoe je het terrein benutte, er wat natuurlijks van maakte. Dan de hele groepering van de ruimten met die binnenhof en de luchtige bouw die zo liefdevol en gaaf verzorgd is. Het moet een heerlijk huis zijn om in te leven. We zijn erg blij het gezien te hebben en ?t moet ieder stimuleren tot een ernstig en blij leven. Hartelijke groet, Rietveld.? Het ontwerp van het vakantiehuis kreeg veel aandacht en werd, ge?llustreerd met foto?s van Jan Versnel en Jacques ten Broek, besproken in diverse binnen- en buitenlandse architectuurtijdschriften. Het huis is in 1985 verbouwd (verbinding van slaap- en woonvleugel en uitbouw van de woonkamer).

  Literatuur