Naam:	Eigen woonhuis Prins Hendriklaan 112 Utrecht
Type:	woonhuizen;
Uitgevoerd:	ja
Bestaand:	ja
Architecten:	Ravesteyn, S. van, 1932, 1933;
Adres:	Prins Hendriklaan 112, Utrecht;
Archiefgegevens:	NAi/RAVE 56;NAi/CGRA 2;NAi/TENT nc 147;NAi/fotocollectie S. van Ravesteyn 007239

Bijzonderheden:

Nabij het Wilhelminapark op de hoek Prins Hendriklaan en Louis Bouwmeesterlaan (Rijnsweerd) staat het eerste woonhuis dat Van Ravesteyn bouwde voor zichzelf en zijn gezin (1 augustus 1933 oplevering). De architect heeft hier een groot deel van zijn leven gewoond (tot zijn dood). Vanaf de straatkant is door begroeiing het woonhuis nauwelijks zichtbaar. Uit de beginperiode van de Nieuwe Zakelijkheid. De zakelijke opbouw, het gebruik van moderne materialen en een voorliefde voor de gebogen lijn (thema's uit Van Ravesteyns voor-oorlogse werk), zijn hierin terug te vinden. Het bakstenen huis - van bescheiden afmeting - werd gebouwd op het puntige uiteinde van het bouwterrein aan de Prins Hendriklaan. De woning is gesitueerd in de hoek van een driehoekig terrein en heeft een driehoekige plattegrond. Door een glaspui wordt de woning betreden. In een halletje zijn boekenplanken aangebracht onder de opgang van de trap. De plattegrond van het huis bestaat uit drie delen: een werk-, zit- en eethoek. Opvallend is het uitstulpsel van de muur, dat het meest afzonderlijke deel van de kamer - de werkhoek - van het overige scheidt, maar het doorzicht nauwelijks belemmert. De vorm van de kamer is vloeiend en door de gebogen wanden geïmmaterialiseerd. In de woonkamer is het raam boven de eettafel aan de bovenzijde cirkelvormig afgerond; aldus werd dit gedeelte van de ruimte visueel niet in twee delen gescheiden. Het meubilair is zoveel mogelijk vast gemaakt en de vloer is zoveel mogelijk vrijgehouden, doordat het meubilair aan de muren is bevestigd. Hierdoor wordt de kamer zo ruim mogelijk gehouden, de bewegingsvrijheid van de bewoners gediend en het onderhoud van de vloer vereenvoudigd. Op de grond ligt een oregonvloer, voor de deuren, lambrizeringen en kastdeuren zijn voornamelijk avodiré-triplex gebruikt. De muren zijn fijn geschuurd, behalve in de hal en boven de trap, waar de muurvlakken zijn wit gepleisterd. De aluminium plinten in het huis, die ook te vinden zijn in de oudere treinen van de NS, verwijzen naar het spoorwegverleden van de architect. De ramen in de zuid- en oostgevel zijn bezet met spiegelglas. Boven de werktafel hangt een 'lichthemel' van tl-buizen. De platen in de plafonds zijn in een opvallend golvende vlakverdeling aangebracht. In de woonkamer bevindt zich naast de bar een kastje waarin zich een klein wastafeltje met twee kraantjes bevindt. De ouderslaapkamer is door de hoofdglaswand georiënteerd op het oosten en het ruime dakterras, dat werd ontworpen bij gebrek aan een tuin. Het grote, cirkelvormige raam - met afgeronde dakkanten - in de voorgevel bij de slaapkamer kan als een 'leitmotiv' in het oeuvre van Van Ravesteyn worden beschouwd. Het terras steekt vijftig centimeter rondom over de gevel uit wat aangenaam is voor de lichtwerking in de woonruimte. Het dakterras en daaronder de gebogen glaspui van de woonkamer bieden uitzicht op de toen nog ongerepte natuur. De bouwkosten bedroegen 13.500 gulden, incl. electrische verlichting en vaste meubelen, excl. cv.Vereniging Hendrick de Keyser, die zich inzet voor het behoud van historisch of architectonisch waardevolle huizen, heeft het pand in augustus 1996 van de zoon van Van Ravesteyn gekocht (m.b.v. PBF en Fensener Van Vlissingen Fonds). Na een beperkte renovatie wordt het pand verhuurd. De huurder zal zich aan het pand moeten aanpassen. Sinds 1985 status Rijksmonument. Bouwkundige staat (augustus 1996): in sommige delen van het beton zitten scheurtjes, enkele deuren en ramen sluiten niet goed, de garagedeur is niet origineel en de lichtbak boven de werktafel is defect.

  Literatuur