Naam: | universiteit faculteit Scheikunde Nijenborgh 4 Groningen |
Type: | universiteiten; |
Opdrachtgever: | Rijksuniversiteit Groningen (opdracht 1964) |
Uitgevoerd: | ja |
Architecten: | Fledderus, R.H. (Fledderus), 1965; onbekend (Beking), 1971, uitvoering T-vleugel-; onbekend (Haskoning), 1964, stedebouw-; |
Bijdragen: | onbekend -uitvoering-, |
Adres: | Nijenborgh 4, 9747 AG, Groningen; |
Het plan voor de realisatie van een nieuwe Scheikunde faculteit was onderdeel van het uitbreidingsplan Paddepoel van de Rijksuniversiteit Groningen. Het stedenbouwkundige plan werd verzorgd door Haskoning. Zij bepaalde dat de hoofdmassa van de faculteit Scheikunde parallel aan de Zerniklaan kwam te liggen. Een belangrijk deel van de beschikbare ruimte zou door de verschillende laboratoria worden opge?ist, een kleiner gedeelte door werkkamers voor staf en studenten. Aanvankelijk maakte Haskoning een plan voor het postkandidaten gebouw Scheikunde. Dit plan werd niet gebouwd. In 1964 diende Fledderus een eerste ontwerp in wat duidelijke overeenkomsten vertoonde met het plan van Haskoning. Het bestond uit drie hoogbouwelementen die qua hoogte en samenstelling van elkaar verschilden, maar met elkaar verbonden waren door lange loopgangen. Eind 1964 stelt Fledderus dat dit plan te complex was en moest worden vereenvoudigd. Dit resulteerde in een definitief ontwerp in 1965. Het ontworpen complex bevatte vier blokken van vijf verdiepingen welke aan de korte zijde met elkaar verbonden waren. Elk blok had op de begane grond een uitbreiding naar het oosten, met in het midden daarvan een patio. Rondom deze patio waren werkruimten en laboratoria gesitueerd. Naderhand werd het complex nog enige malen gewijzigd zo werd de aanvankelijke opzet van vier blokken naar drie gereduceerd. De betrokkenheid van de toekomstige gebruikers was groot, de inbreng was echter gering. Het proces tot uitvoering verliep uitermate moeizaam. Met de bouw van het prekandidaatsgebouw werd in 1967 begonnen. De bouw van het gebouw stond echter pas na 1971 gepland. Mede als gevolg van de slechte omstandigheden in het oude scheikundepand werd in 1971 besloten te starten met de bouw van dit laatste deel. In 1968 was reeds besloten beide onderdelen samen te voegen tot een complex. Dit betekende een radicale breuk met de aanvankelijke opzet van het complex, die van een strikte scheiding uitging. De H-vorm van het prekandidaten gebouw zou nu worden uitgebreid met een T-vleugel om zodoende de verschillende afdelingen te integreren. Het plan voor een snelle uitvoering werd uitgevoerd door Architectenwerkgroep Bekink c.s. Het gebouw zou het laatste gebouw zijn wat gerealiseerd werd uitgaande van het plan van Haskoning.