Wieringen, in de kop van Noord-Holland, was ooit een eiland, maar raakte door inpoldering van het Wieringermeer verbonden aan het vaste land. Er waren plannen om het eiland weer vrij te leggen door de aanleg van een randmeer. In dat kader verrichtte Dijkstra een eerste verkenning naar de mogelijkheden. Hij deed dit op basis van de doelstellingen van het project �Wieringerrandmeer�, opgezet door de provincie Noord-Holland, de gemeenten Wieringen en Wieringermeer en het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier. Centraal stond daarbij dat aanwezige ruimtelijke kwaliteiten werden versterkt en uitgebuit om daarmee het gebied een sociaal-culturele en economische impuls te geven.De vorm van het nieuw aan te leggen randmeer zou worden bepaald door de historische geomorfologie. Het bruggetje tussen het eiland (de Zuiderkoogweg) en de polder Wieringermeer (de Klieverweg) zou in het plan van Dijkstra intact gehouden worden. Het Wieringerrandkanaal ten westen van dit bruggetje zou worden verbreed tot aan de bestaande Wieringerrandweg en kreeg daarmee een breedte tussen de 200 en 400 meter. Aan de zuidelijke oever van het meer zou een Steigerdorp worden aangelegd, op stroken van beboste eilanden die onderling waren verbonden door bruggen, toegankelijk vanaf de Wieringerrandweg. Langs de westelijke oevers van de eilanden zouden in het water casco steigerwoningen worden gebouwd. Deze woningen zouden bestaan uit een betonnen steigervloer op palen boven het water, met daarop een houten draagconstructie en een kap over de volle lengte. Deze casco's zouden door dwars geplaatste scheidingsmuren worden verdeeld in acht eenheden van ongeveer 15 meter breed. De kopers zouden deze eenheden naar eigen wens kunnen invullen. De plannen voor de aanleg van het randmeer zijn uiteindelijk niet doorgezet.