Toen Theo Bosch een relatie met Marijke Bouman kreeg en in het door Lucien Lafour ontworpen woonhuis in Monnickendam ging wonen, paste hij de woning aan naar eigen inzichten. Ter vergroting van het wooncomfort werd het woonhuis voorzien van een open haard. Omdat het woonhuis tot dan toe als te donker werd ervaren, plaatste Bosch lichtstroken in de schuine dakvlakken. Het platte dak werd voorzien van een extra bouwlaag waarmee Bosch voor de eerste maal het later voor hem typerende silhouet toepaste: de cilindrische be?indiging, of het zogenaamde 'treincoupeetje'.
De soberheid van het eerste ontwerp van Lafour in combinatie met de ingrepen van Bosch, resulteerden in een woonhuis met een geheel eigen sfeer. De basisvorm bestaat uit een doorsnijding van twee rechthoeken. De constructie en afwerking zijn grotendeels uitgevoerd in hout, met gevels van lichtgrijs geschilderde gepotdekselde delen. In contrast met het gesloten karakter van de vertrekken op de begane grond is met de dakopbouw een zeer lichte ruimte gecre?erd. Door het symmetrisch ontwerp, het uitzicht op de landelijke omgeving van Monnickendam ademt de ruimte bijna een sacraal karakter. De cilindrische kap is visueel vrijgehouden van de onderbouw door een ononderbroken horizontale raampartij. De draagconstructie van bijna rechte jukken verstoort de ruimte zo min mogelijk. Uit de ronde raamstijlen spreekt, net als uit andere constructieve oplossingen in het huis, het gevoel en de liefde voor het detail.