Volgens de vergunning betreft het een verbouwing van de panden, maar feitelijk is alleen de oude fundering gehandhaafd. Ter plaatse van twee in oorsprong zeventiende-eeuwse pandjes ontstond ??n breed winkelhuis met twee afzonderlijk te verhuren winkelruimten op de begane grond en twee bovenwoningen. Achter de twee individueel vormgegeven bovengevels gaat op iedere verdieping ??n woning schuil. Bij het linkerpand, nummer 133, is de zandstenen topgevel herplaatst van ??n van de gesloopte panden. Vermoedelijk is dit Tholens voorgeschreven door de toenmalige hoofdinspecteur van Bouw- en Woningtoezicht, E. van Houten, die vanaf de jaren twintig de herplaatsting van oude geveltoppen stimuleerde, om daardoor het typerende karakter van de Amsterdamse binnenstad te bewaren. Tijdens de bouw ontstond een conflict met de architect van de belending op nummer 131, A. Vogel. Tholens' opdrachtgeefsters, twee ongetrouwde zusters die namens hun zieke broer optraden, gaven opdracht de balklagen in de bouwmuur van nummer 131 in te balken en wilden daarvoor eigenlijk niet betalen, terwijl zij tegelijkertijd geen medewerking wilden verlenen aan het funderingsonderzoek ten behoeve van het buurpand. Bovendien was het inbalken geschied zonder voorafgaande toestemming van eigenaar en architect van nummer 131. In februari 1939 werden de panden opgeleverd. Tholens ontving in februari 1948 nog een brief met een lange lijst van gebreken die door de zusters op de aannemer afgeschoven werden, maar die eerder het gevolg waren van de door hen opgelegde besparingen tijdens de bouw. Het gebruik van de oude funderingen leidde op termijn tot ernstige verzakking van het pand, waardoor aanvankelijk tot sloop besloten werd, tegelijk met de buurpanden op de nummers 121-131, maar uiteindelijk zijn de panden toch gerestaureerd. Tegenover het grootschalige, modernistische bankgebouw van architect M.F. Duintjer illustreert deze gevelwand de sterk contrasterende visies op de omgang met de historische binnenstad, waar nieuwbouw, reconstructie, historiserende bouw en restauratie naast elkaar konden bestaan.