Groot vrijstaand woonhuis in Overveen, gebouwd voor een jong gezin met drie kinderen. Opdrachtgever ir. J.A. de Bie was directeur van de firma Bruynzeel en ten tijde van de opdracht werkzaam in Berlijn. Salomonson zou twee weken bij het echtpaar De Bie in Berlijn hebben doorgebracht om hun levenswijze te bestuderen. Het huis is gebouwd op een dubbel kavel in een voormalig duinbos. Bijzonder is de fraaie beschutte plaatsing van het huis in het geaccidenteerde terrein. Het is tegen een duin gebouwd, in de diepte van het perceel en geori?nteerd naar het zuidwesten. De vorm van het huis wordt sterk bepaald door blokvormige volumes: twee blokken zijn als het ware in elkaar geschoven, gestapeld tegen de heuvelrand op een L-vormige plattegrond. Het huis heeft drie bouwlagen (kelder met dubbele garage op straatniveau, begane grond op tuinniveau en de slaapverdieping op de eerste etage) onder platte daken. Een rechte trap tegen de heuvel leidt naar de entree onder een luifel. De bezoeker komt het huis binnen door een vestibule. Een grote hal functioneert als centrale ontvangstruimte. Hier voert een open trap naar boven, verlicht door een groot glasvenster. Opvallend zijn de glaswanden in het huis tussen hal, vestibule en woonkamer. Deze konden oorspronkelijk met gordijnen worden gesloten. De woonkamer en eetkamer vormen een geschakelde ruimte die met grote vensters zich opent naar de tuin. Het eetgedeelte, enkele treden niveauverschil met het woongedeelte, kan indien gewenst door een gordijn worden afgescheiden. Het woongedeelte heeft een lange doorlopende vensterbank en een grote open haard. Naast de woonkamer ligt de studeerkamer, met eigen open haard, een ingebouwd bureau en kastenwanden. Woonkamer en studeerkamer openen naar een beschut terras, gedeeltelijk inpandig, belegd met flagstones. Aan de andere kant van de woonkamer ligt de keuken, verbonden met het eetgedeelte door een dienkast met doorgeefluik. De keuken heeft een groot venster met wijds uitzicht naar de straat. In de keuken is een eethoek met een laag raam aan de tuin. Tenslotte bevindt zich in de noordoosthoek van de begane grond een logeerkamer met eigen sanitair. Op de eerste verdieping zijn drie kinderslaapkamers gesitueerd (met wastafels en ingebouwde kleerkasten), een naaikamer, een grote hoofdslaapkamer (diverse ingebouwde kasten, hoek met toilettafel), een badkamer en douchecel. De hoofdslaapkamer heeft een groot balkon op het zuidwesten met uitzicht over de tuin. De vormgeving van het huis, vooral aan de tuinzijde, vertoont overeenkomsten met het huis Van Mourik Broekman uit 1956. Het ontwerp wordt gekenmerkt door een spel met lijnen, vlakken en volumes. Opvallend is de grote opbouw met balkon. Deze is bekleed met een beschieting in hout. Het huis is opgetrokken als een traditionele constructie met betonvloeren en bakstenen spouwmuren gemetseld in goudbruine gevelklinkers. Typerend zijn de zeer grote vensters, mogelijk gemaakt door de betonconstructie en gevat in ranke stalen kozijnen. Op diverse plaatsen zijn er doorkijkjes, door het huis en naar de omgeving. De afwerking van het huis is zorgvuldig (ingebouwde verlichting, weggewerkte gordijnrails, convectorputten, hardhouten verwarmingsroosters, diverse ingebouwde kasten en meubelen, thermopane glas, etc.). Vrijwel door het hele huis liggen parketvloeren, in de hal leistenen tegels. Oorspronkelijk werd de kleurstelling van het interieur gekenmerkt door veel bruin, beige en groen. Diverse houten onderdelen werden door Bruynzeel geleverd (keuken, kasten, het parket). De tuin van het huis werd ontworpen door de tuin- en landschapsarchitect W.C.J. Boer uit Rotterdam. Opvallend is de zorgvuldige aansluiting van huis en omgeving.