Naam:	Station Maastricht
Type:	spoorwegstations;
Opdrachtgever:	Maatschappij tot exploitatie van Staatsspoorwegen
Uitgevoerd:	ja
Bestaand:	ja
Architecten:	onbekend, 1984, verbouw station en nieuw perroneiland-; Ravesteyn, S. van, 1940, seinhuizen-; Rood, A.H. van (Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen), 1913, 1914, betonnen perronoverkapping (gesloopt)-; Heukelom, G.W. van (Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen), 1909, 1913;
Bijdragen:	Bellefroid, E. -tegeltableau in gangpassage-, Eyck, Ch. -glas-in-loodramen-, Schouten, J. -glas-in-loodramen-, Brouwer, W. -beeldhouwwerk granieten leeuwen boven ingang-,
Adres:	Stationsplein 1, 6221 BT, Maastricht;

Bijzonderheden:

Het uit geschakelde volumes opgebouwde station heeft een sterk overheersende lengte-as. Het hoofdgebouw is voorzien van trapgevels. Dit geldt ook voor de markante toren, die door middel van een tussenbouw aan het hoofdgebouw is gekoppeld. Het complex is opgetrokken in rode baksteen, gemetseld in staand verband, op een granieten plint en wordt gedekt door zadel- en schilddaken met Hollandse pannen en tuiles-du-nordpannen. Bij gereedkoming in 1916 beschikte het station als eerste in Nederland over een unieke perronoverkapping in gewapend beton (over het eerste, tweede en derde perron), welke helaas is gesloopt. Zij was een ontwerp van A.H. van Rood. De overkapping bestond uit ��n enkele reeks pijlers met een balklaag en een licht hellend dak. Ook de markante voetgangersbrug, die qua stijl herinnerde aan station Eindhoven, is afgebroken. De seinhuizen zijn eveneens gesloopt en vervangen door seinhuizen, ontworpen door S. van Ravesteyn. De hal van het station was destijds ��n van de grootste in Nederland. Deze heeft bogen en galerijen van natuur- en baksteen. De glas-in-loodramen van Jan Schouten werden in de Tweede Wereldoorlog onherstelbaar beschadigd en in 1949 door nieuwe ramen van Charles Eyck vervangen. Het station werd in 1984 verbouwd; toen werd ook een nieuw perroneiland aangelegd.

  Literatuur