Naam:	Hulpschouwburg Weteringplantsoen Amsterdam
Type:	theaters;
Opdrachtgever:	Louis Saalborn en Elias van Praag
Uitgevoerd:	nee
Architecten:	Kramer, P.L., 1929, 1935;
Archiefgegevens:	NAi/KRAM tekeningen inv.nr. 145 (12 bladen)

Bijzonderheden:

Kramer was in 1929 van plan een semi-permanente schouwburg in gewapend beton te bouwen voor het O.N. Toneel en dhr. Louis Saalborn in de van Baerlestraat 87 te Amsterdam. Later werd het theater voor Louis Saalborn en Elias van Praag in het Weteringsplatsoen (nu H.M. van Randwijkplantsoen), tussen de Nicolaas Witsenkade en de Weteringschans, gepland. Volgens het plan zou de noodschouwburg binnen acht maanden worden gebouwd en in drie maanden gedemonteerd. Het gebouw had drie bouwlagen en het werd gebouwd met een stalen frame en aan de buitenkant een bekleding van halfsteens baksteen. Het gebouwtje had 432 zitplaatsen en de mogelijkheid tot 50 plaatsen extra. De plattegrond was vrij simpel met een entree en daarachter de rechthoekige ruimte met de vestibule en de zaal. Daarachter lag een dwarse rechthoek met toneelruimte en coulissen. Kramer gaf veel aandacht aan het comfort van het publiek. De zalen waren goed verwarmd en het interieur met aandacht ingericht. De lage banken in de foyers waren van mahoniehout. Bij feestelijke gelegenheden konden de deuren van de rookzalen wegschuiven en de ruimte in zijn totaliteit kon worden gebruikt. Max van Rooy schreef in zijn boek 'De ongebouwde theaters van Amsterdam' dat de architect verschillende variaties voor de gevels ontwierp. In Het bouwbedrijf van 1929 wordt vermeld een dat P.L. Kramer van plan was een semi-permanente schouwburg in gewapend beton te bouwen voor het O.N. Toneel en dhr. Louis Saalborn in de van Baerlestraat 87 te Amsterdam.Fanelli schrijft dat Kramer een semi-permanente schouwburg voor Saalborn ontwierp, maar het is niet duidelijk of het gaat over hetzelfde ontwerp. Later vermeldt Fanelli dat Kramer een stadschouwburg ontwierp in 1937.

  Literatuur