Naam:	Bioscoop Grand-Studio '62 Nieuwe Binnenweg Rotterdam
Type:	bioscopen;
Opdrachtgever:	Maatschappij Tuschinski N.V. Amsterdam
Uitgevoerd:	ja
Bestaand:	ja
Architecten:	Van Gelder, 1918, 1919; Tj. Dijkstra (Architectenbureau Verster), 1960, 1962, splitsing bioscoopzaal in twee kleinere zalen-; Dijkstra, Tj. (Architectenbureau Verster), 1963, wijziging gevel-; Oosterhoff, J.,Tjebbes, T.,Barends, F.B.J., 1960, 1962, fundering- en constructieadviseurs-; De Lange, P.A. (Technisch Physische Dienst TNO-T.H. Delft), 1960, 1962, akoestisch adviseurs-;
Bijdragen:	Schumacher, W. -kleuradviseur en ontwerp + uitvoering voordoek Gra-, Blazer, K. -Fotowand zaal Grand-, Van Keulen, J. -gevelletters-, F. Van Welzenes NV Spijkernisse -uitvoering-, E.T.B. Jansen Rotterdam -electrotechnische installaties en ontwerp projecti-,
Adres:	Nieuwe Binnenweg 326, 3021 GV, Rotterdam;
Archiefgegevens:	archief Dijkstra/6029, 6330

Bijzonderheden:

In oktober 1960 was Dijkstra nog in dienst bij Architectenbureau Verster. Hij kreeg van Tuschinski opdracht voor de verbouwing van het Capitol Theater aan de Nieuwe Binnenweg in Rotterdam. Deze bioscoop moest gesplitst worden in twee kleinere bioscopen. Dijkstra voerde de opdracht uit onder eigen naam. De bouw startte in januari 1962 en het geheel was gereed in december van dat jaar. Het bovenste deel van de gevel werd in 1963 gewijzigd.De bestaande grote zaal met balkon omvatte ongeveer 1200 plaatsen. Deze zaal werd gesplitst in twee kleinere zalen met bijbehorende projectiecabines: het Grand Theatre met 550 plaatsen en Studio '62 met 338 plaatsen. Daarnaast bestond de opdracht uit het restaureren en herinrichten van de entree en foyers in het 'voorgebouw'.Het oorspronkelijke bioscooptheater was in 1918 door architect Van Gelder ontworpen. Het is in 1919 in 99 dagen gebouwd op het binnenterrein van een bouwblok. Daarna werd het verschillende malen verbouwd. In de Tweede Wereldoorlog waren alle bouwtekeningen verbrand en de bouwgegevens moesten met onderzoek worden achterhaald. Omdat de voorstellingen tijdens de bouwvoorbereiding doorgingen, kon dit onderzoek niet door middel van sloop worden uitgevoerd.Het bestaande Capitol Theater bestond uit een langwerpige, vrij smalle zaal met een balkon. Om van deze grote zaal, twee kleinere zalen te maken, werd het balkon omgevormd tot een zelfstandige bioscoopzaal. Daartoe werd het uitgebreid met een podiumruimte voor het projectiedoek. De podiumvloer is opgehangen aan twee dakspanten die voorheen de projectiecabine hadden gedragen. De scheidingswand die werd opgebouwd op deze nieuwe vloer, bestond uit twee lichtgeconstrueerde wanden. De wanden bestonden uit diverse lagen, aan weerszijden van de spanten, waardoor ze brandwerend werden. Omdat in beide zalen tegelijkertijd voorstellingen moesten kunnen plaatsvinden, moest de geluidsisolatie ertussen aan zeer hoge eisen voldoen. Hiervoor werden �buigslappe� scheidingsconstructies voor wanden en vloeren, ontwikkeld. Dit gebeurde in samenwerking met ir. P.A. de Lange, akoestisch adviseur van de Technisch Physische Dienst TNO-TH in Delft en met de constructieadviseur: het adviesbureau Oosterhoff, Tjebbes en Barends te Arnhem.De twee zalen kregen een verschillend karakter. De vorm van de bovenzaal was gegeven door het bestaande, dubbel geknikte mansardedak en de bestaande, sterk hellende balkonvloer. Hierdoor kreeg de zaal het karakter van een zolder. Door de wanden en het plafond te voorzien van een donker gebeitste houten betimmering werd dit karakter versterkt en werd een informele en intieme sfeer verkregen. Het projectiedoek zweefde boven het podium, geheel vrij in een dofzwarte ruimte, en kon door een ingenieuze onzichtbare constructie in de breedte worden aangepast aan het voor de betreffende film gewenste formaat. De stoelen waren oranje, de vloerbedekking bestond uit een groen-blauwe kokosmat. Naast het projectiedoek stonden twee, fel aangelichte, kleurige paarden uit een stoomcarrousel. Dijkstra had die opgedoken bij een opkoper.De benedenzaal had een geheel ander karakter. Hier was gestreefd naar een lichte, feestelijke sfeer. De wanden van de zaal en een deel van de achterliggende foyer werden bekleed met decoratief metselwerk van gasbetonblokken. Gebruikmakend van strijklicht gaven deze wanden de zaal een bijzondere, wat geheimzinnige sfeer. Het geknikte, vrij hangende plafond was gemaakt van blank gelakt western red cedarhout. Het voordoek van zwarte tule was door de kunstschilder Wim Schumacher gedecoreerd met twee grote vogels. Zolang het zaallicht brandde, leken de vogels te zweven in een donkere ruimte. Als de film begon, werd het projectiedoek achter de vogels aangelicht waardoor de vogels in het niets leken te verdwijnen. Het voordoek kon dan vrijwel ongemerkt worden opengeschoven. Schumacher hielp de architect ook bij het kiezen van de kleuren in het gebouw Hij mengde ze soms zelf in de pot. In deze zaal werden de wanden parelgrijs en de stoelen groen. Het tapijt werd oranje en liep door over de trappen tot in de foyer. De foyer had een rondlopende wand, bekleed met een fotomontage van Karel Blazer. Vanuit deze ruimte kon het publiek door een glaswand van vloer tot plafond in de projectiecabine kijken.De oorspronkelijke gevel werd hersteld door de later toegevoegde reclamebak van hardboard te verwijderen. De bestaande toog die hierdoor vrijkwam, werd voorzien van blanke aluminium profielen. Op deze profielen werd met verlichte letters de naam van de twee nieuwe theaters aangebracht. De gevelletters werden ontworpen door de graficus en opmaakredacteur van De Groene Amsterdammer, Jan van Keulen. De wand achter de profielen met letters, werd 's avonds zwakverlicht.Dit vroege werk van Dijkstra trok veel aandacht en werd zowel in binnen- als buitenlandse vaktijdschriften gepubliceerd. In 1980 zijn de bioscopen gesloten wegens drugsoverlast in de buurt. Het pand werd daarna in gebruik genomen door Evangelisch Centrum De Kandelaar. Dit Bijbelgenootschap heeft met name de entree en de foyers van het gebouw onherkenbaar veranderd. Later werd het opnieuw verbouwd. Bij het ter perse gaan van dit boek, huist het Evangelisch Centrum Europoort er.

  Literatuur