Naam:	Woonhuis Koppens, Dahlialaan 1, R?tie, Belgi?
Type:	woonhuizen;
Opdrachtgever:	W. en H. Koppens
Uitgevoerd:	ja
Bestaand:	ja
Architecten:	Salomonson, H., 1974, 1977; Eynde, G. van den, 1974, 1977, medewerking-;
Adres:	Dahlialaan 1, R?tie (Belgi?);
Archiefgegevens:	NAi/SALO 251, 612, 614

Bijzonderheden:

Het laatste gebouwde woonhuis van de inmiddels 67-jarige architect. Salomonson bouwde negen jaar eerder voor dezelfde opdrachtgevers een huis in Amstelveen. Het huis in R?tie werd in eerste instantie als vakantiehuis gebouwd. De opdracht werd gegeven in 1974, de bouw was gereed in 1977. Salomonson werkte bij de uitvoering samen met de architect G. van den Eynde uit R?tie. Het huis werd gebouwd door de aannemers Seyen en van Herck. Het is gesitueerd achter op een vierkant bosperceel, geori?nteerd op het zuiden en westen. Het ontwerp is een oefening in eenvoud, abstractie en strenge maatvoering. Twee vleugels onder een lage asymmetrische kap omsluiten aan twee zijden een exact vierkante plattegrond, met daarin een groot vierkant terras. Een los volume bevat de garage en de overdekte entree. In het huis een grote woonruimte met een open haard en een inpandig overdekt terras, een open keuken met bijkeuken, een slaapkamer, badkamer en twee logeerkamers. In alle ruimten is de open asymmetrische kap zichtbaar. Salomonson schreef omstreeks 1986 over het huis Koppens: ?Het huis staat niet ver van de grens, maar toch in Belgi?. De eerste jaren zal het voor vacanties gebruikt worden, later wellicht het gehele jaar door. Het terrein is een verwilderd weiland met bomen en het was de wens dit zo te laten. Als tegenstelling tot het niet gecultiveerde terrein, een terras met rechthoeken die voor rozen waren bestemd maar uit angst voor de konijnen met heide werden beplant. Twee zijden van het vierkant worden gevormd door de hoek van het huis. Het mocht stil en eenvoudig van karakter worden en het is ontspannen ingericht. De open kap met een strenge maatvoering van balkjes over vrij in elkaar lopende ruimten, de lichte betonsteen en het donkere hout bepalen het wereldje in en om dit huis.? Toelichting van Salomonson bij het ontwerp in het blad Bouw in 1978: ?Een mooi, nogal wild begroeid stukje grond, vlak over de grens bij Hilvarenbeek. Er staan enkele zeer ernstige Belgische ?hoeven? en aan de overkant een fantastisch huis van Aldo van Eyck. Dit mocht een stil huis worden, simpel van structuur voor een ongedwongen woonwijze. Bij een Zwitserse publikatie las ik eens, dat de architect opmerkte dat de opdrachtgever het met hem eens was over wat je weg kon laten - dat was ook hier op een gelukkige wijze het geval. Het werden twee vleugels van gelijke maat en doorsnede die een vierkant terras omsluiten. Buiten dit terras hebben wij het terrein onaangelegd gelaten. In het terras zijn enkele vakken met heide beplant. Het huis heeft een grote doorlopende woonruimte met zichtbare kap. De keuken is een open nis met een bijkeukentje erachter. Behalve de grote slaapkamer zijn er twee logeerkamers met eigen sanitair. De buitenmuren, als schijven van vloer tot dak MBI betonsteen, op een zwart betonsteen plint. In de kopgevel op het zuiden zijn de drie vierkante ramen aan de binnenzijde met vouwluiken af te sluiten. De vloer is gedekt met een paars-bruine tegel, de binnenmuren van holle baksteen elementen (Poroton), warm wit gesausd. De kap is aan de binnenzijde beschoten met witte variantex platen, al het houtwerk is donker bruin gebeitst. De kap is gedekt met eterniet leien. De meubilering is sober, op de foto?s kunt u een stoel en een kastje van Berlage ontdekken. Het gebeurt niet dikwijls dat een architect een werkstuk zo onbedorven kan afleveren.? Het huis is nadien wit gesausd, het dak voorzien van goten en een windvaan. Terras en tuin zijn gewijzigd. In het interieur zijn nog veel oorspronkelijke details (overschilderd).

  Literatuur